Het einde van de tocht en de wereld
Blijf op de hoogte en volg Anja
19 Oktober 2017 | Spanje, Boiro
Donderdag 19 oktober.
De ochtend van 16 oktober haastig de boel in en opgepakt. Er hingen dikke wolken mist/rook in Sarria en dat sloeg op keel en ogen.
De avond ervoor hadden wij de beelden van de 'verduisterde' zon achter en tussen de rookwolken. De beelden die ook in Nederland een dag later voorbij trokken.
De binnen en buitenkant van de camper had een dun laagje as.
Wat de wind al niet kan doen....
Op naar Santiago, naar een camping ivm was en stroom.
De stad op loop afstand, en deze de 17e bekeken. waarbij we moeder en dochter van Roses on Wheels (organisatie voor kinderrechten) tegen het lijf lopen. In Tournai zijn we samen naar de jeugdherberg gefietst en tussendoor heb ik hun tocht ook gevolgd. Zij moeten nog naar Lissabon, geen tijd voor de mis.
Jaap en ik lopen richting kathedraal en de het plein ervoor. Waar wandelpelgrims elkaar omhelzen en oude vrienden weer terugzien. Op het zelfde moment komt er ook een vrouw per fiets aan. En zij stond net als ik toen wat onwennig om zich heen te kijken.
Alleen de ' intocht ' doen is dus geheel anders dan dat je bekenden aantreft. Of opgewacht wordt door geliefden of vrienden.
Misschien is dat wel wat ik het meest heb gemist toen. Ik vond het geen hoogtepunt om in Santiago aan te komen. Zoiets moet je kunnen delen.
Wij hebben de mis van 12 uur meegemaakt. En dan raak ik toch weer ontroerd van de sfeer en de non die prachtig zingt. Het wierookvat wat weer slingert.
Het is allemaal heel traditioneel maar raakt toch weer een gevoelige snaar.
Gisteren in de regen Santiago verlaten. Alle routeprogramma's hadden moeite om ons naar de Decathlon te begeleiden.
Bij de Decathlon treffen we de complete jagersuitrusting aan( bekende camouflage pakken en oranje hesjes, foedralen voor geweren etc etc). Dus hier gaan al die mannen hun inkopen doen.
Daarna een prachtige route ( tevens ook stuk fiets en wandelroute) naar Fisterra gereden en door naar Cabo Finisterra waar een mooie camperplek is. Het weer was opgeknapt en we konden genieten van mooie vergezichten over baaien en de zee.
We creëeren ons eigen plekje, uit het zicht van anderen en ruimte voor de honden.
Het is de sterfdag van Alie en dat maakt de stemming ook wat weemoedig. We gedenken haar samen en Jaap ook op zijn eigen wijze.
Onze rust op deze prachtige plek wordt wreed verstoord. Een Nederlands stel in een geel Campertje parkeert hun bus met de achterkant tegen die van ons op een bijna verlaten camperterrein.
Vervolgens loopt meneer met een grote stoel in zijn hand om onze camper heen om kennis te maken. De honden helemaal over de zeik en wij ook van de leg.
Omdat hij door heeft dat wij niet zitten te wachten op zijn 'gezelligheid' druipt hij af. Zijn vrouw in het kielzog.
Maar gelukkig voor hem en spijtig voor ons heeft hij een kwartier later een nieuw slachtoffer gevonden. Blijkbaar Oude bekenden van hem. Duitsers in een omgebouwd legervoertuig. Luid pratend en lachend verstoort hij de rust op deze mooie plek.
Bij zonsondergang zitten hij en zijn vrienden met wijn te kakelen op de rand van de klif. Weinig oog voor omgeving of rekening houdend met anderen.
Jammer van deze plek. Waar pelgrims van oudsher hun spullen verbranden en een schelp op het strand zoeken als aandenken.
Dat verbranden heb ik niet gezien en ook niet gedaan. De schelp koop je bij de souvenir shop.
Het regent deze ochtend, de zee is grijs en in nevelen gehuld.
We staan op gras en de weg naar deze plek is bezaaid met kuilen. Daarom toch maar weer verder, naar een plek waar de honden op het strand kunnen.
Het regent helaas de hele dag, onze nieuwe plek aan zee in Boiro valt een beetje in het water.
Wij gaan morgen weer verder, Merijn en Maud de 21e halen in Porto en wat rondreizen.
Daarna vervolgen wij samen onze tocht en daarom beëindig ik dit blog.
Een mooie manier om gedachten op papier te zetten en mooie momenten te kunnen delen.
Maar vooral als herinnering voor mijzelf.
Wat is er veel veranderd in mijn leven.
2 jaar geleden had ik Jaap nog niet ontmoet en wist ik niet dat alles een drastische verandering zou ondergaan.
Een prachtige verandering welke mijn leven compleet maakt.
De ochtend van 16 oktober haastig de boel in en opgepakt. Er hingen dikke wolken mist/rook in Sarria en dat sloeg op keel en ogen.
De avond ervoor hadden wij de beelden van de 'verduisterde' zon achter en tussen de rookwolken. De beelden die ook in Nederland een dag later voorbij trokken.
De binnen en buitenkant van de camper had een dun laagje as.
Wat de wind al niet kan doen....
Op naar Santiago, naar een camping ivm was en stroom.
De stad op loop afstand, en deze de 17e bekeken. waarbij we moeder en dochter van Roses on Wheels (organisatie voor kinderrechten) tegen het lijf lopen. In Tournai zijn we samen naar de jeugdherberg gefietst en tussendoor heb ik hun tocht ook gevolgd. Zij moeten nog naar Lissabon, geen tijd voor de mis.
Jaap en ik lopen richting kathedraal en de het plein ervoor. Waar wandelpelgrims elkaar omhelzen en oude vrienden weer terugzien. Op het zelfde moment komt er ook een vrouw per fiets aan. En zij stond net als ik toen wat onwennig om zich heen te kijken.
Alleen de ' intocht ' doen is dus geheel anders dan dat je bekenden aantreft. Of opgewacht wordt door geliefden of vrienden.
Misschien is dat wel wat ik het meest heb gemist toen. Ik vond het geen hoogtepunt om in Santiago aan te komen. Zoiets moet je kunnen delen.
Wij hebben de mis van 12 uur meegemaakt. En dan raak ik toch weer ontroerd van de sfeer en de non die prachtig zingt. Het wierookvat wat weer slingert.
Het is allemaal heel traditioneel maar raakt toch weer een gevoelige snaar.
Gisteren in de regen Santiago verlaten. Alle routeprogramma's hadden moeite om ons naar de Decathlon te begeleiden.
Bij de Decathlon treffen we de complete jagersuitrusting aan( bekende camouflage pakken en oranje hesjes, foedralen voor geweren etc etc). Dus hier gaan al die mannen hun inkopen doen.
Daarna een prachtige route ( tevens ook stuk fiets en wandelroute) naar Fisterra gereden en door naar Cabo Finisterra waar een mooie camperplek is. Het weer was opgeknapt en we konden genieten van mooie vergezichten over baaien en de zee.
We creëeren ons eigen plekje, uit het zicht van anderen en ruimte voor de honden.
Het is de sterfdag van Alie en dat maakt de stemming ook wat weemoedig. We gedenken haar samen en Jaap ook op zijn eigen wijze.
Onze rust op deze prachtige plek wordt wreed verstoord. Een Nederlands stel in een geel Campertje parkeert hun bus met de achterkant tegen die van ons op een bijna verlaten camperterrein.
Vervolgens loopt meneer met een grote stoel in zijn hand om onze camper heen om kennis te maken. De honden helemaal over de zeik en wij ook van de leg.
Omdat hij door heeft dat wij niet zitten te wachten op zijn 'gezelligheid' druipt hij af. Zijn vrouw in het kielzog.
Maar gelukkig voor hem en spijtig voor ons heeft hij een kwartier later een nieuw slachtoffer gevonden. Blijkbaar Oude bekenden van hem. Duitsers in een omgebouwd legervoertuig. Luid pratend en lachend verstoort hij de rust op deze mooie plek.
Bij zonsondergang zitten hij en zijn vrienden met wijn te kakelen op de rand van de klif. Weinig oog voor omgeving of rekening houdend met anderen.
Jammer van deze plek. Waar pelgrims van oudsher hun spullen verbranden en een schelp op het strand zoeken als aandenken.
Dat verbranden heb ik niet gezien en ook niet gedaan. De schelp koop je bij de souvenir shop.
Het regent deze ochtend, de zee is grijs en in nevelen gehuld.
We staan op gras en de weg naar deze plek is bezaaid met kuilen. Daarom toch maar weer verder, naar een plek waar de honden op het strand kunnen.
Het regent helaas de hele dag, onze nieuwe plek aan zee in Boiro valt een beetje in het water.
Wij gaan morgen weer verder, Merijn en Maud de 21e halen in Porto en wat rondreizen.
Daarna vervolgen wij samen onze tocht en daarom beëindig ik dit blog.
Een mooie manier om gedachten op papier te zetten en mooie momenten te kunnen delen.
Maar vooral als herinnering voor mijzelf.
Wat is er veel veranderd in mijn leven.
2 jaar geleden had ik Jaap nog niet ontmoet en wist ik niet dat alles een drastische verandering zou ondergaan.
Een prachtige verandering welke mijn leven compleet maakt.
-
19 Oktober 2017 - 19:44
Harrie Bols:
Lieve Anja en Jaap,
Dank voor de prachtige verhalen. Ik reisde een beetje met jullie mee. Het is een hele tocht geweest zeg!
Ik wens jullie een prachtig vervolg op deze pelgrimage.
Lieve groet uit Nederland
Harrie -
19 Oktober 2017 - 19:59
Gerdi:
Lief zusje. Krijg net je Mandela onder ogen, wat ben je opgeschoten en wat een mooie kleuren!
Ook genoten van je reisverslag en daardoor toch een beetje mee kunnen reizen.
Ook al schrijf je het misschien in eerste instantie voor jezelf, om alle indrukken te verwerken, voor ons was het een kijkje in hoe jij het hebt ervaren.
Geniet maar heel veel samen en wat gezellig dat de kinderen jullie opzoeken.
Pieter leest voor over de stromende regen daar. Hier gewoon zomerweer, heerlijk.
Liefs voor beiden van ons, Gerdi -
19 Oktober 2017 - 20:34
Bertha:
Lieve zus,
Met heel veel plezier heb ik je reisverslagen gelezen.
Je hebt veel gezien en veel indrukken op gedaan.
Geniet samen met Jaap van je verdere tocht.
Liefs Wim en Bertha
-
19 Oktober 2017 - 20:37
Janny:
Prachtig en beeldend geschreven.
Met genoegen de verslagen gelezen.
Nog een hele mooie tijd samen.
Liefs Janny -
19 Oktober 2017 - 21:24
Gea En Ge:
Alles is al gezegd.
Je schrijf inderdaad heel goed en beeldend.
Fijn dat je dit voor jezelf en ons hebt gedaan.
Nu samen verder dingen ontdekken en beleven.
En stukje Holland door Merijn en vriendin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
