Adieu Frankrijk Hola Spanje

Maandag 9 oktober
Zaterdagavond rond 21 uur kreeg ik zowaar nog een kamergenoot. Ricardo van 23 uit Italië. Had 22 uur in de trein gezeten vanaf Turijn. Een te grote en volle rugzak bij zich.
Even zitten kletsen maar omdat we de hostel om 8 uur s morgens moesten verlaten op tijd gaan slapen.
' s ochtends was het donker en koud maar gelukkig niet mistig.
Eerst naar de kathedraal, die ging pas om half 9 open dus even een rondje lopen. Een biologische markt werd opgebouwd rond de kerk.
In de kerk kwam ik Ricardo weer tegen, een stempel gehaald en toen echt op stap.
Omdat Jaap op een camperplek in de buurt van Lescun stond en dat op de route lag wilde ik daar eerst maar eens heen.
De foto's en beschrijving waren voldoende om een ommetje te maken.
Vanuit Oloron volgde ik een deel een wat drukkere weg richting Spanje. Langzaam stijgen, allemaal goed te doen.
Tijdens de koffie de locatie van de camperplek bestudeerd, leek een pittig stukje te worden, flink stijgen. Kon het niet goed inschatten eerst. Maar eenmaal de afslag naar Lescun en daarna Lhers genomen werd het voor mij onmogelijk om op de fiets te blijven zitten. 5 km omhoog door het bos en daarin ruim 400 m stijgen. Daarna vlakte het iets af. Geen idee van stijgingspercentages maar beslist rond de 10% en dat lukt wel een paar honderd meter maar dan houdt het op.
Dus 2 uur fiets omhoog duwen en soms 20 m fietsen.
Maar toen ik het bos uit kwam was de omgeving weer prachtig en eenmaal boven wonderschoon.
De camperplek op 1000 m hoogte ligt bij een hut en een kleine camping voor tenten.
Het was er zeer rustig tot zondagavond. Hierna kwamen er meer camperaars waaronder 2 mannen die vandaag de gehele dag bezig waren met het maken van een grote antenne op een lange paal voor hun 'bakkie'. Een soort zendamateurs? Of ze ooit ontvangst hebben gekregen hebben we niet gezien. Er werd gesoldeerd en getimmerd en geboord en de antenne werd alle kanten op gericht. Of je hier überhaupt ontvangt hebt...... tussen de bergwanden in.
Wel vermakelijk om te zien. Wij denken dat ze stiekem bij een geheime dienst horen.
Wij zijn vanmorgen met de honden verder de kloof ingelopen. Een weggetje leidt naar een allerlaatste parkeerplek waar allerlei wandelroutes lopen. Helaas mochten de honden niet verder dus hield het op 1200 m voor ons op.
Het is hier stil en de natuur begint echt aan de herfst. De varens worden bruin wat de bergen een rode gloed in het zonlicht geeft.
Het is maar rond de 20 graden maar bloedheet in de zon. Beetje wintersport gevoel.
Morgen weer verder per camper, waaronder de Col de Somport. Genoeg gestegen voorlopig.
Ik wil graag met Jaap een paar steden aandoen en dingen bekijken waar ik 2 jaar geleden de tijd niet voor had of nam.
En als er weer een paar fietsdagen tussen zitten is dat ook heerlijk.
Voor nu adieu Frankrijk en hola Spanje.