Het Dendert tegen de wind in

Gisteren vanuit Mechelen vlot de stad uit, via de Leirekensroute naar Aalst gefietst. Een fietspad over een oude spoorbaan aangelegd, met hier en daar nog stations die tot restaurant waren omgedoopt.
Het waaide flink, maar ik had toch redelijke beschutting om er niet heel veel last van te hebben. Wel lagen overal afgebroken takjes en waren de kastanjes massaal in de bolster uit de boom gewaaid. Aalst heb ik rechts laten liggen en kon via een jaagpad de rivier de Dender volgen tot aan mijn eindbestemming. Veel industrie het eerste stuk, de laatste km werden wat landelijker.
De elektriciteit loopt hier nog gewoon via palen bovengronds, en de veeteelt is ook echt teelt. Allemaal dikbil (dus vlees) koeien. De kalfjes van deze koeien moeten via een keizersnee geboren worden. Ze zijn te dik om via de natuurlijke weg te komen.
De kastanjebomen kleuren bruin en laten hun blad vallen, de eik is ook al aan het verkleuren. De herfst nadert.
In Ninove, ja zo heet deze stad echt, klinkt bijna bijbels, even de kerk in.
Prachtig Vlaams houtsnijwerk en een heel groot orgel, wat zowaar ook nog bespeeld werd. Of ze wisten dat ik daar zat
In het Schipken , een oude schipperswoning, kon ik weer in de jeugdherberg terecht.
Een kamer helemaal voor mij alleen. Heerlijk. Wel was er een brugklas in het neven gebouw, en die zorgden voor de nodige spelletjes en dansmuziek.
Om half 10 was het muisstil.
Vanmorgen opgewekt vertrokken, het waren maar 50 km naar Doornik, of Tournai, want ik ben in Wallonië aangekomen.
Nog steeds een stuk via het jaagpad en vanaf Lessines ging het heuvel op en af, pal west waarts. En waar kwam de wind vandaan.....? Uit het westen. Geen beschutting meer en dikke donkere wolken die aan kwamen zetten.
Ben niet goed in windsterktes maar zelfs heuvelafwaarts moest ik bijtrappen en ging het niet sneller dan 14 km per uur.
Ook waren er geen opties voor een koffiestop. Geen cafés of restaurants en ook geen bushokjes die voor beschutting konden zorgen.
In een dorpje stond ik even op een pleintje te kijken of er iets open was, de bevoorrading vond net plaats, en toen vroeg een meneer mij of ik naar Compostela ging en of ik koffie wilde.
Het bleek later een soort Oosterse pizzeria te zijn die officieel pas om 17 uur open ging.
En verder was dit een dag van afzien, door dat alle energie in het tegen de wind fietsen ging zitten kon ik gewoon niet genieten van de tocht. Een positief punt, het dreigde de hele dag maar er vielen amper druppels.
Het landschap is een kruising tussen zuid Limburg en de Champagne maar dan minder liefelijk.
Je moet er doorheen moet je maar denken.
In Tournai weer een jeugdherberg gezocht en vanavond de stad verkend. Al weer zo'n prachtige stad, hij ligt om de Schelde heen. Maar wonderlijk genoeg raast al het verkeer hier dwars door heen.
Morgen naar Cambrai, of Kamerik, toen het nog Vlaams was.
De weg gaat naar het zuiden, hopen dat de wind in het westen blijft.